یوریکا (۲۰۰۰) – شینجی آئویاما

Yurîka (2000) – Shinji Aoyama

تأثیر ناگوار و ماندنی خشونت بر سه بازماندهٔ یک گروگان گیری. فیلمی زیبا و طولانی که تمامی شخصیت های آن به شیوه ای بسیار شخصی به دنبال رهائی و نجات از گذشته اند.

زِگِن (۱۹۸۷) – کارگردان: شوهی ایمامورا

Zegen (1987) – Shôhei Imamura

هجویه ای در روحیه امپراطوریگری ژاپنی ها. نگاهی انتقادی به خود و تاریخ خود که کمتر در سینمای ایران دیده شده است.

واریاسیون (۱۹۷۹) – کارگردان: کو ناکاهیرو

Hensôkyoku (1976) – Kô Nakahira

مردی که در گذشته زندگی می کند و زنی که گذشته را به دور انداخته است. و ملاقات دوبارهٔ این دو پس از هفده سال.

جنگل کوچک: تابستان/پائیز (۲۰۱۴) – کارگردان: جون ایچی موری

Ritoru Foresuto: Natsu/Aki Hen (2014) – Jun’ichi Mori
Ritoru Foresuto: Fuyu/Haru Hen (2015) – Jun’ichi Mori

جنگل کوچک: تابستان/پائیز (۲۰۱۴) – کارگردان: جون ایچی موری
جنگل کوچک: زمستان/بهار (۲۰۱۵) – کارگردان: جون ایچی موری

ایچیکو (Ichiko) از زندگی در شهر سرخورده و به زادگاهش کوموری در دل کوهستان بازمیگردد. فیلم تأملی است بر کودکی و زندگی ایچیکو در شهر و همچنین آنچه اکنون در پیرامون او می گذرد.
اگر به آشپزی علاقمند هستید، اگر قصد دارید به گوشه ای آرام پناه ببرید و از دسترنج خود ارتزاق کنید، فیلم «جنگل کوچک: زمستان/بهار» را به همراه خود ببرید. این فیلم پاره دوم فیلم «جنگل کوچک: تابستان/پائیز» است.

برزخ قهرمانی (۱۹۷۰) – کارگردان: یوشیشیگه یوشیدا

Rengoku Eroica (1970) – Yoshishige Yoshida

در زمانه ای که انقلابیگری روح دوران خوانده میشد، فیلم برزخ قهرمانی (۱۹۷۰) به کارگردانی یوشیشیگه یوشیدا (متولد ۱۹۳۳) بدون شک نه تنها اثری شاخص از سینمای موج نو ژاپن همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است بلکه اکنون مطمئنا می دانیم که بی شک گام بلند سینما به جلو بود تا جایی که این فیلم، مرز سینمای قبل و بعد از موج نو شد.